Ayrılıkların, kavuşmaların, sitemlerin, hoş kalmaların tek adresidir otogar. Özeldir. Anlamlıdır.
Fakat ben bugün çok başka bir duyguyu sizinle paylaşmak istiyorum.
Bulunduğum şehrin otogarından yazıyorum satırlarımı. Aslında ne bir yazı yazma fikrim ne de sebepsiz hissetmem için bahanem vardı. Sessiz sedasız otobüs saatimi beklerken, 20 dakika rötar haberi yankılandı hoparlörlerden. Baktım hava fazlaca kasvetli, dedim kulaklığımı takıp müzik dinleyeyim. Sonra bir an, yağmur damlalarını işittim. Koydum masaya telefonu kulaklığı. Çünkü o ses, sıradaki parçadan çok daha kıymetliydi benliğimde.
Sonra yan masama yaşlı bir çift oturdu. Konuşmaya başladılar. Nedense onların o tatlı sohbetleri ilgimi fazlaca çekmişti. Doğru bir hareket olmamakla birlikte baya baya kulak misafiri oldum. Çünkü çok sıcaktı. İçime işlemişti. Her bir sözleri her bir davranışları gerçek aşkın varlığına inanmamı kuvvetlendirdi. Filmlerde gördüğümüz o yapmacık aşk sahnelerine bin basacak nitelikteydi. Adam anladığım kadarıyla biraz rahatsız ve zor hareket ediyor. Kadınsa oldukça diri. Gözlerinin içine bakıyor kocasının bir şey isteyecek diye. Kurduğu en samimi cümleden sonra (Bak canın bir şey isterse, hani ben görmem etmem sakın yerinme, hemen söyle ben gider alırım) Adam, ilk işitenler için oldukça basit gibi görünen bu sözü duyar duymaz bir an durup kadına mahcubiyetini anlatmaya başladı. Ona çok iyi davrandığını ona çok iyi baktığını fakat bunun altında ezildiğini.. Teşekkürlerini en içten duygularıyla belirtti. Yer zaman mekan önemsemeksizin. Oldukça kibardı. Kadınsa gözlerine bakmakla yetindi. Aman biri görür eder ayıp olur demeksizin, ellerini tuttu adam, kadınının. Sımsıkı.. Şuan olabildiğince en hafif şekilde anlatmaya çalışıyorum arkadaşlar fakat inanın tam anlamıyla bunlar yaşandı. Aralarına garsonun masaya getirdiği çaylar bile giremedi. Hani yani bilmiyorum neden ama ben orda kendimi çok başka hissettim. Gözlerim doldu istemsiz. Ve şükür ettim en içten duygularımla. Şükür sana ki, inancımızı sağlam tutacak bize aşkın sevdanın var olduğunu bitmediğini böyle güzel yürekli insanlar aracılığıyla gösterdiğin için…
Bulunduğum şehrin otogarından yazıyorum satırlarımı. Aslında ne bir yazı yazma fikrim ne de sebepsiz hissetmem için bahanem vardı. Sessiz sedasız otobüs saatimi beklerken, 20 dakika rötar haberi yankılandı hoparlörlerden. Baktım hava fazlaca kasvetli, dedim kulaklığımı takıp müzik dinleyeyim. Sonra bir an, yağmur damlalarını işittim. Koydum masaya telefonu kulaklığı. Çünkü o ses, sıradaki parçadan çok daha kıymetliydi benliğimde.
Sonra yan masama yaşlı bir çift oturdu. Konuşmaya başladılar. Nedense onların o tatlı sohbetleri ilgimi fazlaca çekmişti. Doğru bir hareket olmamakla birlikte baya baya kulak misafiri oldum. Çünkü çok sıcaktı. İçime işlemişti. Her bir sözleri her bir davranışları gerçek aşkın varlığına inanmamı kuvvetlendirdi. Filmlerde gördüğümüz o yapmacık aşk sahnelerine bin basacak nitelikteydi. Adam anladığım kadarıyla biraz rahatsız ve zor hareket ediyor. Kadınsa oldukça diri. Gözlerinin içine bakıyor kocasının bir şey isteyecek diye. Kurduğu en samimi cümleden sonra (Bak canın bir şey isterse, hani ben görmem etmem sakın yerinme, hemen söyle ben gider alırım) Adam, ilk işitenler için oldukça basit gibi görünen bu sözü duyar duymaz bir an durup kadına mahcubiyetini anlatmaya başladı. Ona çok iyi davrandığını ona çok iyi baktığını fakat bunun altında ezildiğini.. Teşekkürlerini en içten duygularıyla belirtti. Yer zaman mekan önemsemeksizin. Oldukça kibardı. Kadınsa gözlerine bakmakla yetindi. Aman biri görür eder ayıp olur demeksizin, ellerini tuttu adam, kadınının. Sımsıkı.. Şuan olabildiğince en hafif şekilde anlatmaya çalışıyorum arkadaşlar fakat inanın tam anlamıyla bunlar yaşandı. Aralarına garsonun masaya getirdiği çaylar bile giremedi. Hani yani bilmiyorum neden ama ben orda kendimi çok başka hissettim. Gözlerim doldu istemsiz. Ve şükür ettim en içten duygularımla. Şükür sana ki, inancımızı sağlam tutacak bize aşkın sevdanın var olduğunu bitmediğini böyle güzel yürekli insanlar aracılığıyla gösterdiğin için…
Bu kısa bekleyişi hoparlörden yankılanan ses dağıttı. Ve sonra kadın adamın koluna girdi, ellerini tuttu. Sanki az önce o minnet anı hiç yaşanmamış gibi, o huzur hiç işlememiş gibi en masum halleriyle ve yavaş adımlarla otobüs peronuna doğru yol aldılar..
Farkında olmadan, hiç haberleri yokken bir kişinin hayata bakışını, inancını, hala bir umutla ve ısrarla o kişinin olabileceğini aşıladılar. İsimleri nedir ne değildir bilmiyorum. Ama dilerim bundan sonra da aynı aşkla devam eder birliktelikleri. İyi ki kesişti sizinle yollarımız …
Farkında olmadan, hiç haberleri yokken bir kişinin hayata bakışını, inancını, hala bir umutla ve ısrarla o kişinin olabileceğini aşıladılar. İsimleri nedir ne değildir bilmiyorum. Ama dilerim bundan sonra da aynı aşkla devam eder birliktelikleri. İyi ki kesişti sizinle yollarımız …