Sevdiğiniz kişilere nasıl hitap edersiniz? Sizin için önem arz eden, bir anlamı olan, yüklediğiniz onlarca duygunun karşılığı hangi kelimeye sığar? Benimki belli.
Peki sizce sevmenin bir anlamı var mıdır? Ya da bir anlam biçmek midir gülünç olan? Karşı tarafın size yaşattığı, tüm bedeninizi sarıp sarmalayan o heyecan mıdır mide kramplarınızın asıl sebebi?
Gelin bunları örnekleyelim.
Diyelim ki birini çok seviyorsunuz. Ve oldukça can sıkan olayları karşısında ağzınıza geleni söylediniz. Sinirlenip belki de kırıp döktünüz. Fakat çokta seviyorsunuz. Tam da o anda silinir mi hisleriniz? Ya da azaltır mı onun sizdeki yerini? Duyar gibi olsam da cevabı, sizde saklı kalsın geri kalanı..
(.. )
Ve yeniden diyelim ki birini seviyorsunuz. Öyle iyi geliyor ki yaralarınıza. Bir öncekinin yakıp yıktığı yerleri deşmeden, kanatmadan, daha da tuz basmadan, titizlikle yapıyor pansumanını. Her geçen gün size daha iyi gelerek. Avuç içlerinizden öperek iyileştiriyor ruhunuzun yaralarını. O an daha mı anlama bürürsünüz sizdeki yerini? Daha mı sağlam tutunsun istersiniz köklerinize ?
(Bu gibi durumlarda sevmek, derin anlamlar yüklemek değildir arkadaşlar. Eksik kalan yanlarınıza iyi geldiğini görünce de sevebilirsiniz elbet. Varlığı, karnınızda uçuşan kelebeklerin yön tayinini dahi şaşırtır. Eşsiz bir özveriyle size duyduğu saygıyı, hoşgörüyü, sadakati seversiniz. Her birinin anlamı başka işlenir hissiyat odanıza. Fakat bazı sevgiler minnettir. Vefadır. Diğeriyle karıştırılmamalıdır. Daha da öteye gidemeyen. Gitse bile umduğunu bulamayan bir sevgi..)
Çok sevdiğim bir yazarın dizeleriyle noktalamak istiyorum satırlarımı.
‘’Sen böyle severken, zorluğu kolaylık görürken, kötüyü iyileştirirken; hatta onun yaşattığı zorluk bile sana hediyeyken, zorluğu kaçış gören biri için ? Kabus görmeden, kendine uyan .. ‘’
onikihaziranikibinonsekiz
onikihaziranikibinonsekiz