Hemen hemen her ilişkide yaşanan ve zorla maruz bırakılan sorulardan biridir bu.
Bana bir şey olsa ne yaparsın?
Gündelik hayatımızda sevdiğimiz kişilere fazlaca yöneltiriz bu soruyu. Bir yandan masumane olarak yorumlanırken diğer yandan saçma bulunabilir. Ben ise ilk kısım insanıyım. Dileyen tarafını seçmekte özgür..
Yöneltildiği andan itibaren karşı tarafın düşüncesinden ziyade bizim tasarladığımız ve aslında duymayı beklediğimiz cümleler çıksın isteriz dudaklardan.. ‘Sensiz yaşayamam, nefes alamam, hayatıma devam edemem’ tarzı kelimeler işitsin isteriz kulaklarımız. Fakat beklentilerimizin karşılanmadığını gördüğümüzde, tamam deriz. Kestirip atarız. Çeşitli hallere bürünürüz. Baya baya tripkoliğe bağlarız durumu. Bu adam veya bu kadın beni sevmiyor deriz. Bu kadar net ve acımasız yorum yapmaktan çekinmeden. Aşkı sevdayı bu kadar kolay harcarız anlayacağınız. Mesela çok sevse bizim aklımızı okur ve istediğimiz cevapları verirdi deriz. Zaten sevmek, duymayı istediğimiz tüm o süslü püslü laflardan ibaret ya hani..
Bana kalırsa her birimiz, inkar edemesekte bu sorunun asıl cevabını duymayı bekleriz gizliden gizliye. ( Hadi ama, bunu istediğiniz kadar boş beleş bulun. Gözleriniz kayarken bir sonraki cümleme, aklınızda beliren o kişi yok mu o kişi. Heh işte onun cevabını öyle çok merak ediyorsunuz ki. Sadece itiraf kısmı biraz zahmetli o kadar 🙂
Aslolan şu ki, sonrası için şimdiyi harcıyoruz. Olmayan şeyler için iyi giden belki de başlama evresinde olan bir ilişkiyi zedeliyoruz. Çocuksu davranışlarımız o kadar sarıyor ki benliğimizi. Bir soru uğruna her bir şeyi yakıp yıkıyoruz.
Merak ediyoruz arkadaşlar. Ve gereksiz meraklarımızda boğuluyoruz..
Bir gün biterseniz. Sebep ne olursa olsun bir gün hiçliğe dönüşürseniz. Karşı tarafı düşünüp çukurunda boğulmaktansa kaybolmayı yeğleyin.
Bilmediğiniz bir kentte. Bilmediğiniz bir ruhta. Belki de kendi içinizde ..
Unutmadan;
Bana bir şey olsa ne yaparsın ? (!)