Hani böyle bulunduğun ortamdan uzaklaşıp kaçasın gelir ya bir yerlere. Heh işte o yer benim için Karadeniz. Pılımı pırtımı toplayıp çıkabilsem keşke yollara. Ne bileyim yollarda öyle şeylere tanık olsam ki, ileriye aktarabileceğim güzel anılar biriktirebilsem. Arkamda bıraktıklarımı düşünmeden bir hafta on gün nefes alabilsem varabildiğim yerde. Sürekli yağan yağmura kulak asmadan yenileyebilsem tüm hücrelerimi , o eşsiz sesin dinginliğinde. Düşüncelerimden arınabilsem..
Hayallerim elbette ki tek kişiyle sınırlı değil. Sevgiliye veya eş’e adamışlığım yok. Ama balayı olarak bir Karadeniz turu olsa fena olmazdı doğrusu. Her neyse.
Güzel bir arkadaş grubuyla da yaşanılabilir bir hayal benimki.Sadece yalnızlığı sevmediğimden yanımda birilerini arayışım. İnsan kendi içinde hapisken, ilk kez göreceği yerleri neden paylaşmasın neden daha da çok anı biriktiremesin ki. Yani en azından benim kanaatimce bu böyle..
Oraya gidebilsem ilk tadacağım lezzet kuymak olurdu mesela. Çünkü ben hayatımda daha önce hiç kuymak yemedim. Ve ilk olduğu için değmesi lazım bu kadar yıl beklememe. Hakkını yerinde vermek lazım neticede. Hani o sosyal medyada gördüğümüz; yeşilin binbir tonunu tablo gibi gözlerimizin önüne seren ve yer sofrasında edilen sıcacık kahvaltı. Bol tereyağlı kuymak olmazsa olmazlardan. Yanında közde demlenmiş çay. En şekersizinden. Ve eşittir huzur..
Oraya gidebilsem ilk tadacağım lezzet kuymak olurdu mesela. Çünkü ben hayatımda daha önce hiç kuymak yemedim. Ve ilk olduğu için değmesi lazım bu kadar yıl beklememe. Hakkını yerinde vermek lazım neticede. Hani o sosyal medyada gördüğümüz; yeşilin binbir tonunu tablo gibi gözlerimizin önüne seren ve yer sofrasında edilen sıcacık kahvaltı. Bol tereyağlı kuymak olmazsa olmazlardan. Yanında közde demlenmiş çay. En şekersizinden. Ve eşittir huzur..