“Her zaman, dışı bilinen ancak içerisi merak uyandıran biri gibi yaşa. Seni susmuşluğundan bilsinler.
Hep bir tarafın gizli dursun. Hep söylemediğin birkaç söz, anlatmadığın yanın olsun. Seni keşfedilmemiş bilsinler.
Öyle içten gülümseyerek konuş ki, yüzün çıksa kalplerinden, gülüşün silinmesin içlerinden. Seni mutluluğundan bilsinler.
En sevdiğin şarkıyı ezberlet. Tekrar et sürekli kulaklarına. Nerede çalsa, onun şarkısı desinler.
Seni kendi şarkının sözlerinden bilsinler.
Nerede karamsar hava bulsan, git dağıt bulutları. İyi gelecek hisler sun hayatındakilere. Seni umudundan bilsinler.
İnsanlara mutsuzken omzunu, dara düştüklerinde cebini, yardıma ihtiyaç duyduklarında elini aç. Seni dostluğundan bilsinler.
Severken iki avucunla, öperken tüm canınla, sarılırken tüm gücünle sarıl. Seni sevginden bilsinler.
Kırdıklarında affederek, yalan söylediklerinde duymayarak, üzmek istediklerinde karşılık vermeyerek geç hayatlarından. Seni sabrından bilsinler.
Kimseden işittiğini başkasına söyleme. Sana anlatılanı sar, sakla. Seni sırdaşlığından bilsinler.
Ne zaman düşsen, canın yansa, dertler üstüne gelse, yine de dik dur. Seni güçlü oluşundan bilsinler.
Dedikodulara, yalanlara, kötü niyet taşıyanlara duvar olsun kalbin. Seni karakterinden bilsinler.
Kalabalığın içinde neşe ile yürü. En küçük şeylerin, en büyük değerler olduğunu öğren. Daima küçük kalsın acıların. Umutların ise en büyük. Seni çocuk yanlarından bilsinler.
Ailene karşı daima saygılı, nazik, dürüst ve sevecen ol. Seni aile bağının kuvvetinden bilsinler.
İşin ne olursa olsun, sanatçı gibi yap. Temiz, düzenli, hakkın ve terinle kazan. Seni ahlâkından bilsinler.
En kötü hapishane insanın beynidir.
Sürekli oku, düşün, anla, empati yap. Ölçerek karar ver. Haklıdan yana olsun terazin. Seni adaletinden bilsinler.
Ne geçmişe dönük yaşa, ne de sadece yarını düşünüp bugünü harca. Seni tutarlılığından bilsinler.
Mutlaka üret. En çok insan için. Bir ağaç dik, bir canlının kaderini değiştir.
Birisi için kahraman ol.
Sen gittiğinde, seni bıraktığın izden bilsinler … “